Από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Μέτρα στήριξης της παραδοσιακής μελισσοκομίας και των μικρών μελισσοκόμων

Μέτρα στήριξης της μελισσοκομίας και όσων ασχολούνται μ’ αυτή, στα νησιά του Αιγαίου, ανακοίνωσε το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Στα νησιά που θα εφαρμοστούν τα μέτρα αυτά περιλαμβάνεται και η Θάσος. Η απόφαση του Υπουργείου αποσκοπεί στην ενίσχυση των μικρών, κυρίως, μελισσουργών και στη διατήρηση της παράδοσης της μελισσοκομίας στη νησιωτική χώρα. Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν αφορούν: α) Στην προμήθεια υλικών διατροφής για την υποβοήθηση των σμηνών των μελισσών κατά το κρίσιμο στάδιο ανάπτυξής τους, β) στη βελτίωση της μηχανοργάνωσης των γραφείων των συνεταιριστικών οργανώσεων (σύνδεση με το διαδίκτυο, δημιουργία ιστοσελίδας κ.λπ.) και στην αγορά του κατάλληλου ηλεκτρονικού εξοπλισμού (ηλεκτρονικών υπολογιστών, εκτυπωτών κ.α. μηχανημάτων), γ) στην πραγματοποίηση μελετών αγοράς, στην εφαρμογή νέων μεθόδων συσκευασίας, στη συμμετοχή σε εμποροπανηγύρεις και σε άλλες εκδηλώσεις εμπορικής φύσεως, στην έκδοση ενημερωτικών ή και διαφημιστικών φυλλαδίων, πινακίδων κ.λπ., δ) στη συμμετοχή σε ενημερωτικές ημερίδες, σεμινάρια και συνέδρια, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, σχετικά με τη μελισσοκομία και τα προϊόντα της, στη χρήση κατάλληλων και εγκεκριμένων φαρμάκων, από τον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων, για την καταπολέμηση των ασθενειών της μέλισσας, εκτός από τη βαρροϊκή ακαρίαση και ε) στην ενίσχυση των μελισσοκόμων, με βάση τον αριθμό των μελισσοσμηνών τους, με σκοπό την αντιμετώπιση του επιπλέον κόστους παραγωγής των προϊόντων της μελισσοκομίας στα μικρά νησιά. Εκτός από τη Θάσο, τα παραπάνω μέτρα θα ισχύσουν και για τα ακόλουθα νησιά: Κύθνος, Σίκινος, Άνδρος, Κέα, Ίος, Τήνος, Νάξος, Σέριφος, Ανάφη, Νέα Θήρα και Θηρασία, Σίφνος, Αμοργός, Σαλαμίνα, Αίγινα, Κύθηρα, Ύδρα, Ρόδος, Αστυπάλαια, Κάρπαθος, Κάσος, Κως, Κάλυμνος, Λέρος, Χίος, Σάμος, Ικαρία, Λήμνος και Λέσβος.

Έχουν και οι μέλισσες «προσωπικότητα»

Εν τω μεταξύ, ερευνητές του Αμερικανικού Πανεπιστημίου του Ιλινόι, πραγματοποίησαν μία έρευνα για τις συνήθειες των μελισσών. Σύμφωνα με την έρευνα αυτή, οι μέλισσες έχουν κι αυτές «προσωπικότητα» και για το λόγο αυτό φαίνεται πως κάποιες είναι πιο πρόθυμες από τις υπόλοιπες να αναλάβουν συγκεκριμένες εργασίες. Κάποιες, επίσης, ηγούνται κι άλλες ακολουθούν. Κάποιες αγαπούν την περιπέτεια κι άλλες προτιμούν να κινούνται γύρω από το ίδιο σημείο. Η έρευνα, η οποία ανατρέπει την επικρατούσα εικόνα, ότι όλες οι μέλισσες υπηρετούν τη βασίλισσά τους, είναι η πρώτη που εξετάζει τη μοριακή βάση συγκεκριμένων συμπεριφορών στα έντομα αυτά και θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για την προστασία τους. Οι επιστήμονες έκαναν πολλές συναρπαστικές παρατηρήσεις σχετικά με τη συμπεριφορά των μελισσών. Ενδεικτικά, οι κυνηγοί τροφής, που αποτελούν το 5 με 25% περίπου επί του συνόλου των ενοίκων μιας κυψέλης, δεν επιστρέφουν ξανά και ξανά στην πηγή της τροφής, αλλά ενημερώνουν τους συντρόφους τους για την ύπαρξή της και ξεκινούν για νέες αναζητήσεις, για ανθισμένες τοποθεσίες που δεν έχουν ανακαλυφθεί. Προκειμένου να διαπιστώσουν τι είναι αυτό που ωθεί τις μέλισσες να πάρουν ένα τέτοιο ρίσκο, ο εντομολόγος, γενετιστής και νευροεπιστήμονας, Τζιν Ρόμπινσον, με τους συνεργάτες του, άρχισαν την προσπάθειά τους με ένα πείραμα, το οποίο είχε ως στόχο να ξεχωρίσει τα έντομα που φεύγουν από τις κυψέλες τους σε αναζήτηση νέων πηγών τροφής. Είδαν ότι στην πλειονότητά τους, οι μέλισσες προτιμούσαν να επιστρέφουν στο ίδιο σημείο. Στη συνέχεια, συνέκριναν τα γονίδια και των δύο ομάδων. Βρήκαν πάνω από χίλιες γενετικές διαφορές μεταξύ τους. Μάλιστα, όπως γράφουν στην επιθεώρηση Science, τα γονίδια και οι νευροχημικές διεργασίες που σχετίζονται με τις συγκεκριμένες συμπεριφορές, παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες με τα αντίστοιχα των θηλαστικών, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων. Με ένα νέο πείραμα, βρήκαν ότι οι μέλισσες-κυνηγοί, έχουν τριπλάσιες πιθανότητες από τις υπόλοιπες να εντοπίσουν νέες πηγές τροφής. «Παρατηρεί κανείς τα ζώα και βλέπει πόσο διαφορετικά είναι μεταξύ τους και πόσο διαφορετικά ενεργούν», ανέφερε ο Τζιν Ρόμπινσον και συμπλήρωσε: «Όταν, όμως, ψάχνει βαθύτερα και μελετά τη γονιδιωματική, βρίσκει αυτές τις βαθιές ομοιότητες». Η μελέτη της συμπεριφοράς των μελισσών, στις οποίες οφείλεται η επικονίαση του ενός τρίτου των καλλιεργειών που φθάνουν στο πιάτο μας, θα μπορούσε να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη διατήρησή τους. Και παρότι η συμπεριφορά τους σίγουρα δεν είναι τόσο περίπλοκη, όσο των ανθρώπων, τα αποτελέσματα της μελέτης μας υπενθυμίζουν ότι ορισμένα χαρακτηριστικά δεν είναι τόσο μοναδικά στον άνθρωπο, αλλά πιο διαδεδομένα στο ζωικό βασίλειο, απ’ όσο ίσως πιστεύουμε.