Ιατρικός Σύλλογος Καβάλας Τι είναι και πως αντιμετωπίζεται η «Οξεία παγκρεατίτιδα»

Ο Ιατρικός Σύλλογος Καβάλας διοργάνωσε χθες το απόγευμα στο ξενοδοχείο «Lucy», επιστημονική εκδήλωση, με θέμα «Οξεία παγκρεατίτιδα».
Ομιλητές ήταν ο Ξενοφών Κροκίδης επιμελητής Α’, της Α’ Παθολογικής Κλινικής του Γ. Νοσοκομείου Καβάλας, με θέμα «Κλινική και θεραπευτική προσέγγιση της Οξείας Παγκρεατίτιδας» και η Λώτη Σουλτάνα, επιμελήτρια Β’ ακτινολογικού τμήματος Γ. Νοσοκομείου Καβάλας, με θέμα, «Η συμβολή των απεικονιστικών μεθόδων στη διάγνωση της Οξείας Παγκρεατίτιδας». Συντονιστής της εκδήλωσης ήταν ο Άγγελος Κοπανούδης, διευθυντής ακτινολογικού τμήματος του Γ. Νοσοκομείου Καβάλας. Στην εκδήλωση τιμήθηκαν οι ιατροί που συνταξιοδοτήθηκαν κατά το έτος 2009.

Η «Οξεία παγκρεατίτιδα» είναι μια συνήθης μη βακτηριακή φλεγμονώδης πάθηση του παγκρέατος, που οφείλεται στη μαζική απελευθέρωση και ενεργοποίηση των παγκρεατικών ενζύμων, που έχουν σαν αποτέλεσμα την αυτοπεψία και αυτοκαταστροφή του παγκρέατος, από τα ίδια του τα ένζυμα. Η εξέλιξη της πάθησης πολλές φορές συνοδεύεται από μόνιμες μορφολογικές ή λειτουργικές διαταραχές του αδένα. Όσον αφορά τους λόγους για τους οποίους παροσιάζεται, αυτοί οφείλονται στο 75-85% σε χολολιθίαση ή σε αλκοολισμό. Αρκετές περιπτώσεις είναι αποτέλεσμα υπερασβαιστιαιμίας, τραύματος, υπερλιπιδαιμίας και γενετικής προδιάθεσης, καθώς και ιδιοπαθής.

Σύμφωνα με τον επιμελητή Α’, της Α’ Παθολογικής Κλινικής του Γ. Νοσοκομείου Καβάλας, Ξενοφών Κροκίδης, η κλινική διαίρεση της παγκρεατίτιδας είναι σε: οξεία, οξεία υποτροπιάζουσα και χρόνια. Η οξεία παγκρεατίτιδα χαρακτηρίζεται από ξαφνικό έντονο πόνο στην άνω κοιλία, εμετούς και αύξηση των παγκρεατικών ενζύμων και ιδιαίτερα της αμυλάσης του ορού, ενώ κατά την κρίση και μετά από αυτή η εξωκρινής λειτουργία του παγκρέατος είναι φυσιολογική.
Η χρόνια παγκρεατίτιδα χαρακτηρίζεται από χρόνιο πόνο, από αποτιτανώσεις του παγκρέατος στην ακτινογραφία κοιλίας και έκπτωση της εξωκρινούς μοίρας του παγκρέατος (στεατόρροια) ή σπανιότερα και της ενδοκρινούς (διαβήτης). Επεισόδια οξείας παγκρεατίτιδας συχνά συμβαίνουν σε αρρώστους με χρόνια παγκρεατίτιδα.
Η οξεία υποτροπιάζουσα παγκρεατίτιδα χαρακτηρίζεται από πολλαπλά επεισόδια παγκρεατίτιδας χωρίς μόνιμες παγκρεατικές βλάβες και παρουσιάζεται συχνά στην χολολιθιασική παγκρεατίτιδα. Η εξωκρινής μοίρα του παγκρέατος από παροξυσμό σε παροξυσμό μειώνεται και στο τέλος καταλήγει στα επίπεδα της χρόνιας παγκρεατίτιδας. Αντίθετα η χρόνια υποτροπιάζουσα παγκρεατίτιδα χαρακτηρίζεται από επανειλημμένα οξέα επεισόδια σε έδαφος χρόνιας παγκρεατίτιδας και συνήθως παρουσιάζεται στην αλκοολική παγκρεατίτιδα. Ο χαρακτηρισμός υποξεία παγκρεατίτιδα έχει επίσης χρησιμοποιηθεί σε μερικά οξέα επεισόδια τα οποία τυπικά εμφανίζονται αργότερα στην αλκοολική παγκρεατίτιδα.

Για τη συμβολή των απεικονιστικών μεθόδων της παγκρεατίτιδας, μίλησε η Λώτη Σουλτάνα, επιμελήτρια Β’ ακτινολογικού τμήματος Γ. Νοσοκομείου Καβάλας, η οποία αναφέρθηκε στο Υπερηχογράφημα άνω κοιλίας, στην Αξονική τομογραφία και στη μαγνητική τομογραφία.

Τέλος όσον αφορά τη θεραπεία της οξείας παγκρεατίτιδας είναι κατ’ αρχήν συντηρητική. Η οξεία παγκρεατίτιδα χειρουργείται κυρίως:
α) εάν υπάρχει αδυναμία να γίνει διαφορική διάγνωση από άλλες παθήσεις όπως εμβολή ή θρόμβωση μεσεντερίων αγγείων, διάτρηση του στομάχου, ή ειλεός με νέκρωση τμήματος του εντέρου. Στις περιπτώσεις αυτές είναι προτιμότερο να γίνει ερευνητική λαπαροτομία παρά να μας ξεφύγει μια τέτοια κατάσταση
β) στην χολολιθιασική παγκρεατίτιδα όταν διαγνωσθεί τα 3 πρώτα 24ωρα από την αρχή της νόσου. Μετά την παρέλευση των 72 ωρών είναι προτιμότερο να περιμένομε να υποχωρήσει η οξεία παγκρεατίτιδα συντηρητικά και να επέμβομε στην συνέχεια μετά από παρέλευση ενός μηνός τουλάχιστο
γ) για την αντιμετώπιση των τοπικών επιπλοκών της οξείας παγκρεατίτιδας (ψευδοκύστη, απόστημα παγκρέατος, αιμορραγίες από διάβρωση παρακειμένων αγγείων προς την παγκρεατική φλεγμονή
δ) στις περιπτώσεις όπου παρά την συντηρητική αγωγή η κατάσταση του αρρώστου επιδεινώνεται. Στις περιπτώσεις αυτές κυρίως γίνεται χολοκυστοστομία, αφαίρεση των απωλυμάτων του παγκρέατος, πλύση της περιτοναϊκής κοιλότητας, και τοποθέτηση παροχετεύσεων περιπαγκρεατικά προς παροχέτευση των συλλογών.
Γενικά ο ρόλος της χειρουργικής θεραπείας στην οξεία παγκρεατίτιδα δεν έχει αποσαφηνισθεί με βεβαιότητα ακόμη.

Πηγή : www.k-tipos.gr