ΚΑΘΕ ΤΡΙΤΗ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ «ΚΑΠΝΟΜΑΓΑΖΟ» Το «Βράδυ Σαββάτου» είναι μια παράσταση που πρέπει να δείτε

Θα γελάσετε γιατί κάπου θα δείτε τον εαυτό σας, κάπου τα παιδιά σας, κάπου τους φίλους, τους γείτονες, τους συναδέλφους σας! Και ίσως σκεφτείτε πως ότι σας χωρίζει από την «μεγάλη ευκαιρία» είναι μόλις… μια μεσοτοιχία

«Καυγάδες, κόντρες, διαχειριστές και εργολάβοι, ασανσέρ και σκάλες, μακαρόνια και αχλάδια, “Depon” και Πρωτοψάλτη, εκνευριστικοί γείτονες, ουίσκι και βράδια Σαββάτου. Αυτός κι αυτή παίρνουν το θέατρο και το πάνε βόλτα στο μπαράκι. Φτάνοντας, ανοίγουν το ραδιόφωνο…». Αυτά ξέραμε πριν παρακολουθήσουμε την προχθεσινή πρεμιέρα της νέας κωμωδίας της Γιούλης Αποκατανίδου, στο «Καπνομάγαζο». Δεν ήταν και πολλά μπροστά στην ωραία βραδιά που μας περίμενε..!

Το «Βράδυ Σαββάτου» που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Ανδρέα Λαδά, κατά περίεργο τρόπο έρχεται κάθε Τρίτη, για να δώσει μια αίσθηση χιουμοριστικής… ευαισθησίας, διαπραγματευόμενο το «σήμερα» της μοναξιάς και πάνω απ’ όλα το «αύριο» της αγάπης! Ο Δημήτρης (Ανδρέας Τσιαπτσιάδης) και η Λόλα (Έμυ Καμπουρίδου), δυο γείτονες που αντιπαθούν ο ένας τον άλλο, δίχως κάποια ουσιαστική αιτία, λες και ο ένας απλώς δεν ανέχεται την ύπαρξη του άλλου. Η μονότονη καθημερινότητα και η στείρα μοναξιά, γονιμοποιούνται από τα παιχνίδια της τύχης και του… ραδιοφώνου (σ’ αυτό έβαλε το χεράκι της η Δέσποινα Παπαδοπούλου) και ότι είναι ένα μείγμα αρνητικών συναισθημάτων στα όρια της προκατάληψης, σταδιακά γίνεται σπίθα, ελπίδα και προσμονή για κάτι όμορφο, το οποίο επισφραγίζεται με στίχους αγάπης και μια αγκαλιά..!

Η Γιούλη Αποκατανίδου, φαίνεται πως βελτιώνει συνέχεια το έμφυτο ταλέντο της να γράφει «ζωντανούς», διόλου επιτηδευμένους διαλόγους που κυλούν, διεισδύουν και δεν κουράζουν, βγάζοντας γέλιο αλλά και την ιδέα της ταύτισης με τους χαρακτήρες, δίχως την ανάγκη για βωμολοχίες που συχνά πυκνά ακούμε σε παραστάσεις κωμωδίας και άλλες. Νομίζουμε πως μπορεί πολλά και έξω από τα στενά όρια της Καβάλας…

Από τη στιγμή που η Έμυ Καμπουρίδου, έχει σχεδόν συνεχή επαφή με το θέατρο, ο Ανδρέας Τσιαπτσιάδης, ήταν το «μεγάλο ερωτηματικό»… Φαίνεται όμως πως αν «το ‘χεις» είναι για πάντα…

Κρατάμε ειδικά την τελευταία σκηνή του έργου με τους χατζιδακικούς ήχους και τους στίχους του Γκάτσου, να γλυκαίνουν τις καρδιές των θεατών και ίσως να δημιουργούν την στιγμιαία σκέψη: «Όλοι οι άνθρωποι θα έπρεπε να το ζήσουν κάποια στιγμή αυτό»…

Διαθέστε μια βραδιά Τρίτης για να δείτε το «Βράδυ Σαββάτου»! Θα γελάσετε γιατί κάπου θα δείτε τον εαυτό σας, κάπου τα παιδιά σας, κάπου τους φίλους, τους γείτονες, τους συναδέλφους σας… Και ίσως σκεφτείτε πως ό,τι σας χωρίζει από την «μεγάλη ευκαιρία» είναι μόλις… μια μεσοτοιχία!

Πηγή: www.evdomi.gr