Στο μουσείο «Προσφυγικού Ελληνισμού της Καβάλας» Ενθύμια και κειμήλια από τις αλησμόνητες πατρίδες

Η αγάπη για τον πολιτισμό των προγόνων τους και το μεράκι για τη διάσωση και την ανάδειξη του, οδήγησε μία ομάδα Καβαλιωτών, με καταγωγή από την Μικρά Ασία, να ιδρύσουν το μουσείο «Προσφυγικού Ελληνισμού της Καβάλας». Το μουσείο στεγάζεται σε ένα διαμέρισμα, στο δεύτερο όροφο μιας κατοικίας στην οδό Γαλλικής Δημοκρατίας 57.

Η αγάπη για τον πολιτισμό των προγόνων τους και το μεράκι για τη διάσωση και την ανάδειξη του, οδήγησε μία ομάδα Καβαλιωτών, με καταγωγή από την Μικρά Ασία, να ιδρύσουν το μουσείο «Προσφυγικού Ελληνισμού της Καβάλας». Το μουσείο στεγάζεται σε ένα διαμέρισμα, στο δεύτερο όροφο μιας κατοικίας στην οδό Γαλλικής Δημοκρατίας 57. Η έναρξη της λειτουργίας του θα γίνει μεθαύριο Πέμπτη και με αφορμή αυτή, δόθηκε χθες συνέντευξη Τύπου από τους ιδρυτές και υπεύθυνους του μουσείου. Πρόκειται για μία προσπάθεια, την οποία στήριξε και στηρίζει ο σύλλογος Μικρασιατών Νομού Καβάλας, «Η μνήμη» και ιδιαίτερα ο πρόεδρος του, Μανώλης Ζαχαρόπουλος, ο οποίος είπε τα εξής: «Η δημιουργία του μουσείου αυτού είναι το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας τεσσάρων, περίπου, χρόνων, με πολλή δουλειά, με αγάπη και με μεράκι Το όνειρο άρχισε νωρίς και δειλά-δειλά έφτασαν στον σύλλογο κάποια έγγραφα και φωτογραφίες. Όταν για πρώτη φορά εκθέσαμε σε εκδήλωση μας κειμήλια, που δωρίθηκαν από μέλη και φίλους του συλλόγου, μπήκε μέσα μας το μικρόβιο να συγκεντρώσουμε ότι για πολλά χρόνια φύλασσαν με ευλάβεια στα μπαούλα τους οι συμπολίτες μας. Η προσφορά τους ήταν ανεπανάληπτη και συγκινητική. Μέσα σε λίγο χρόνο συγκεντρώθηκαν έπιπλα, κεντήματα, είδη καθημερινής χρήσης και λατρείας, βιβλία κ.α. αντικείμενα, τα οποία στοιβάζονται σήμερα σε ακατάλληλο χώρο. Προέκυψε, τότε, η ανάγκη να βρεθεί ένας άλλος χώρος, όπου θα μπορούσαν να εκτεθούν στο κοινό. Και βρέθηκε αυτός ο χώρος. Είναι ο χώρος που βρισκόμαστε, τον οποίο μας παραχώρησε η κυρία Χίζαρη. Συντηρήθηκε το διαμέρισμα, τα έπιπλα, οι εικόνες και τα άλλα κειμήλια και ψηφιοποιήθηκαν τα έγγραφα και οι φωτογραφίες. Το μουσείο φιλοξενεί γύρω στα πεντακόσια αντικείμενα και μεγάλο αριθμό από έγγραφα και φωτογραφίες. Διαθέτει, ακόμα, οπτικοακουστικό υλικό από συνεντεύξεις προσφύγων της πρώτης γενιάς και από ηλικιωμένους απογόνους τους. Όλο αυτό τον πλούτο, μας τον προσέφεραν περισσότεροι από εκατό δωρητές, που μας εμπιστεύτηκαν ότι πολυτιμότερο φύλαγαν τόσα χρόνια. Τους χρωστάμε, λοιπόν, ένα μεγάλο ευχαριστώ, για το λιθαράκι που έβαλαν, ώστε να στηθεί αυτό το μουσείο. Θεωρούμε ότι κάναμε το χρέος μας. Αφιερώνουμε το μουσείο στην μνήμη των προγόνων μας και αφήνουμε στην πόλη και στις επερχόμενες γενιές μία παρακαταθήκη. Εκείνο που ζητάμε από τους τοπικούς φορείς, είναι η μεταστέγαση του σε έναν εύκολα προσβάσιμο χώρο, ώστε να μπορούν να το επισκέπτονται όλοι και κυρίως οι μαθητές των σχολείων. Το μουσείο θα ανοίξει την Πέμπτη και θα είναι ανοικτό κάθε Πέμπτη, από τις έξι το απόγευμα έως τις εννέα το βράδυ. Επίσης, κατόπιν ραντεβού θα ανοίγει για ομάδες επισκεπτών, συλλόγους και σχολεία. Τέλος, για την κάλυψη των λειτουργικών του εξόδων, αποφασίσαμε να ζητήσουμε από τους επισκέπτες τη συμβολική οικονομική ενίσχυση των δύο ευρώ».

Για το μουσείο και τα εκθέματά του μίλησαν οι δύο έφοροι, Εριφύλη Χίζαρη και Έλενα Ζαχαροπούλου. «Το μουσείο «Προσφυγικού Ελληνισμού της Καβάλας» σκοπό του έχει τη διάσωση και διατήρηση πάσης φύσεως λαογραφικού υλικού των αλησμόνητων πατρίδων. Επ’ ευκαιρία, κάνω έκκληση σε όλους τους συμπολίτες μας, μικρασιατικής καταγωγής, να βάλει ο καθένας το μικρό του λιθαράκι, ώστε να γίνει το μουσείο θεματοφύλακας για τις επόμενες γενιές. Το χρωστάμε, άλλωστε, στις ψυχές που έρχονται. Το μουσείο στεγάζεται σε ένα σπίτι που έχτισε με κόπο μια προσφυγοπούλα από την Μικρά Ασία. Είναι μεγάλη χαρά για μένα να είμαι η έφορος του μουσείου. Αν και δεν παρέλαβα εγώ τα κειμήλια. Όταν κάναμε την καταγραφή τους, η συναισθηματική φόρτιση ήταν απερίγραπτη. Το σπίτι αποδείχτηκε, τελικά, μικρό, για να αναδείξει τον πλούτο του υλικού που έχει συγκεντρωθεί. Ευχόμαστε, λοιπόν, να μας παραχωρηθεί κάποιος χώρος, που θα εξυπηρετήσει καλύτερα την λειτουργία του μουσείου και θα είναι προσβάσιμος από όλους», είπε η πρώτη, ενώ η Έλενα Ζαχαροπούλου πρόσθεσε: «Δεν ήταν καθόλου εύκολο για τους δωρητές, να μας εμπιστευτούν ότι πιο πολύτιμο είχαν φυλαγμένο στα σεντούκια τους επί χρόνια. Χρειάστηκε να επισκεφτώ κάποιους και τρεις φορές, για να τους πείσω ότι η θέση των αντικειμένων αυτών είναι σε ένα μουσείο. Το χρωστάμε στους προγόνους μας, που έφεραν τον πολιτισμό τους από τις χαμένες πατρίδες. Αυτό τον πολιτισμό, πρέπει εμείς να τον μεταλαμπαδεύσουμε στις επόμενες γενιές. Σήμερα, που η πατρίδα μας περνάει μία μεγάλη κρίση, θα πρέπει να ανατρέξουμε σ’ εκείνες τις εποχές, που κατέφθασαν στην Ελλάδα οι εξαθλιωμένοι πρόσφυγες από την Ιωνία, την Καππαδοκία, τον Πόντο και την ανατολική Θράκη. Παρά τις αντιξοότητες, ορθοπόδησαν και ανέθρεψαν τα παιδιά και τα εγγόνια τους, με τις αξίες και τα ιδανικά τους». Τελευταίος μίλησε ο Κυριάκος Λυκουρίνος, ο οποίος παρουσίασε το βιβλίο που έγραψε μία πρόσφυγας από την Μικρά Ασία, η Κατίνα Λαχουβάρη-Χατζηκωνσταντίνου και εξέδωσε ο σύλλογος Μικρασιατών, με τη δική του επιμέλεια και με τον τίτλο: «Δύσκολα χρόνια, από την Σμύρνη στην Καβάλα, στο ορφανοτροφείο, πόλεμος και κατοχή».

Πηγή: www.k-tipos.gr