22 Μαΐου 2010 Μήνυμα από την Ε.ΠΕ.ΠΟΛ Δράμας-Καβάλας για την Παγκόσμια Ημέρα Βιοποικιλότητας

19 Μαΐου, 2010

Η Εταιρεία Περιβάλλοντος Πολιτισμού (Ε.ΠΕ.ΠΟΛ) Δράμας – Καβάλας, Μη Κυβερνητική Οργάνωση ( ΜΚΟ ) με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Βιοποικιλότητας, 22 Μαΐου 2010, επιθυμεί να απευθύνει το παρακάτω μήνυμα:
Η Παγκόσμια Ημέρα Βιοποικιλότητας καθιερώθηκε στις 22 Μαΐου του 1993 από τα Ηνωμένα Έθνη και από τότε γιορτάζεται ανελλιπώς κάθε χρόνο η Ημέρα της Βιοποικιλότητας σε ολόκληρο τον κόσμο. Σκοπός είναι η καλύτερη κατανόηση και ευαισθητοποίηση του πληθυσμού και των κυβερνήσεων, έτσι ώστε να προωθήσουν τις απαραίτητες αλλαγές για την προστασία της Βιοποικιλότητας.
Οι ειδικότεροι στόχοι του εορτασμού είναι να διαφυλάξουμε τον μοναδικό φυσικό μας θησαυρό, να προλάβουμε την περαιτέρω υποβάθμιση της Βιοποικιλότητας στην Ελλάδα, να δώσουμε βοήθεια στις κοινωνίες για να διατηρήσουν την βιοποικιλομορφία της φύσης και για να εξασφαλίσουμε την δίκαιη χρήση των φυσικών πόρων με βιώσιμο τρόπο.
Η Βιοποικιλότητα είναι η ποικιλία των βιολογικών ειδών. Αποτελεί το φυσικό πλούτο της γης και της ευμάρειας της ανθρωπότητας. Η ποικιλία των φυτικών και ζωικών ειδών και των οικοσυστημάτων είναι ουσιαστικής σημασίας για την ανθρώπινη ύπαρξη και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο για τη βιώσιμη ανάπτυξη. Οι ωφέλειες που απορρέουν από τη Βιοποικιλότητα σχετίζονται με την οικονομική τους αξία, αλλά και με τις συνέπειες που επιφέρουν στην αειφορική ανάπτυξη.
Σύμφωνα με εκθέσεις του ΟΗΕ, το 12% συνόλου των πτηνών του πλανήτη και το 10% των φυτών και των ζώων της Γης απειλούνται από εξαφάνιση, εξαιτίας των ανθρώπινων δραστηριοτήτων και της υποβάθμισης των βιοτόπων. Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι ως το 2050 θα έχει εξαφανιστεί το 1/3 της πανίδας από τη Γη, εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών. Τα τελευταία δε 30 χρόνια η Βιοποικιλότητα έχει παρουσιάσει μείωση της τάξης του 30% λόγω των κλιματικών αλλαγών. Περισσότερα από 844 είδη φυτών και ζώων έχουν εξαφανιστεί από το 16ο αιώνα έως σήμερα. Επίσης χιλιάδες είδη έχουν εξαφανιστεί σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας του πλανήτη. Υπολογίζεται ότι σήμερα υπάρχουν συνολικά στη Γη πάνω από 315.000 είδη φυτών.
Στην Ελλάδα απειλούνται με εξαφάνιση η Καστανή Αρκούδα, η Μεσογειακή Φώκια, η χελώνα Καρέτα – Καρέτα, η Αγριόγατα, ο Γυπαετός η Πέστροφα, ενώ σε κίνδυνο βρίσκονται ο Λύκος, το Τσακάλι, ο Ασβός, το Ζαρκάδι και το Ελάφι.
Η μείωση της Βιοποικιλότητας σε ολόκληρο τον πλανήτη είναι 100 – 1.000 φορές υψηλότερη από το φυσιολογικό επίπεδο. Σύμφωνα δε και με στοιχεία της Κομισιόν απειλούνται με εξαφάνιση 1 στα 8 είδη πτηνών, 1 στα 4 θηλαστικά και 1 στα 3 αμφίβια.
Οι κυριότερες αιτίες της μείωσης της βιοποικιλότητας είναι :
α). Η ρύπανση του περιβάλλοντος
β). Η καταστροφή των δασών
γ). Η ερημοποίηση των εδαφών
δ). Η μόλυνση των υδάτων
ε). Η υπεραλίευση και το εντατικό κυνήγι
Στ). Η αύξηση του πληθυσμού
ζ). Η χρήση της φύσης με μη βιώσιμους τρόπους
η). Οι κλιματικές αλλαγές και
θ). Οι πολιτικές πρακτικές που θεσμοθετούν την μη βιώσιμη χρήση των φυσικών
πόρων
Η μείωση της Βιοποικιλότητας των αγροοικοσυστημάτων της Ευρώπης οφείλεται κατά κύριο λόγο στην εντατικοποίηση της γεωργίας από την εφαρμογή της ΚΑΠ στις χώρες της Ε.Ε. Η σύγχρονη γεωργία με τους βελτιωμένους σπόρους που χρησιμοποιεί έχει οδηγήσει σε αφανισμό τεράστιο όγκο γενετικού υλικού που δημιούργησαν αιώνες φυσικής επιλογής. Για παράδειγμα : στη Σρι Λάνκα μέχρι το 1959 καλλιεργούνταν 2.000 ντόπιες ποικιλίες ρυζιού. Σήμερα καλλιεργούνται μόνο 5 ποικιλίες. Ανάλογη είναι η κατάσταση στην Ινδία, που ενώ παλιότερα είχε 30.000 ποικιλίες ρυζιού σήμερα το 75% της παραγωγής ρυζιού προέρχεται από 9 ποικιλίες.
Η εγκατάλειψη των παραδοσιακών αγροτικών χρήσεων γης έχει εξίσου σημαντικές αρνητικές συνέπειες στη Βιοποικιλότητα, όπως και η εντατικοποίηση, καθώς πολλά είδη που έχουν προσαρμοστεί σε αυτά τα αγροοικοσυστήματα χάνουν τα ενδιαιτήματά τους. Είναι εμφανές ότι τόσο η εγκατάλειψη των αγροτικών εκτάσεων από τη μια μεριά, όσο και η εντατικοποίηση και η επικράτηση εκτεταμένων μονοκαλλιεργειών από την άλλη, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Όσο πιο εντατική γίνεται η γεωργία στις γόνιμες πεδινές περιοχές τόσο πιο έντονη είναι η εγκατάλειψη στις άγονες ορεινές και κυρίως απομακρυσμένες περιοχές.
Η επέκταση των σύγχρονων καλλιεργειών αφανίζει το ντόπιο γενετικό υλικό από το οποίο οι γενετιστές άντλησαν γονίδια για τη δημιουργία αυτών των ποικιλιών και στο οποίο θα προσφεύγουν κατά καιρούς όταν θα χρειάζονται νέες ιδιότητες με επιθυμητά χαρακτηριστικά.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι πρέπει να εντείνουμε τις δράσεις μας για την διάσωση της ποικιλίας των έμβιων όντων στη γη, της Βιοποικιλότητας.
Το μήνυμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο: Δεν πρέπει να αναλώνουμε οι ίδιοι το μέλλον μας. Το να μάθουμε να διαχειριζόμαστε σωστά τους φυσικούς πόρους είναι μια εγγύηση για την επιβίωση του ανθρώπου. Είναι απαραίτητη η σύνδεση της αστικοποιημένης κοινωνίας με τη φύση.
Το δίκτυο Natura 2000 είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στον αγώνα για την παύση της απώλειας της Βιοποικιλότητας στην Ευρώπη μέχρι το 2010 και για την εξασφάλιση της μακροπρόθεσμης επιβίωσης των πλέον απειλούμενων ειδών και των οικοσυστημάτων στην Ευρώπη.
Μερικά ακόμη από τα μέτρα που θα μπορούσαν να ληφθούν για την προστασία της Βιοποικιλότητας είναι τα εξής :
α). Η διαμόρφωση μιας Εθνικής Στρατηγικής για την προστασία της βιοποικιλότητας.
β). Η Αύξηση των προστατευόμενων περιοχών.
γ). Η ενίσχυση της εφαρμογής των Κωδίκων Ορθής Γεωργικής Πρακτικής και η προώθηση πρακτικών παραγωγής φιλικών προς το περιβάλλον.
δ). Η ίδρυση Τραπεζών Γενετικού Υλικού για τη διατήρηση όσου από το ντόπιο γενετικό υλικό έχει απομείνει.
ε). Η διατήρηση του Αγροτικού Τοπίου ( π.χ. ξερολιθιές κ.λ.π. ).
στ). Να δοθούν μεγαλύτερες χρηματοδοτήσεις για την προστασία της Βιοποικιλότητας στη χώρα μας, να αυξηθούν οι ζώνες προστασίας και να σταματήσει η αποψίλωση των δασών. Επίσης πρέπει να δοθούν κίνητρα στους αγρότες και στους αλιείς για την προστασία των οικοσυστημάτων.
ζ. Τέλος προτεραιότητές μας θα πρέπει να είναι να προωθήσουμε τις κατάλληλες πρακτικές και πολιτικές για την διατήρηση της Βιοποικιλότητας, τον φυσικό πλούτο του πλανήτη μας. Είναι βέβαιο πως αν δεν βρούμε τις σωστές λύσεις, η Βιοποικιλότητα θα συνεχίσει κατά πάσα πιθανότητα να χάνεται με ταχύτατους ρυθμούς.