Διάλεξη του Δρ. Δημήτριου Σκαραγκά με θέμα «Ο ρόλος της οικογένειας στη διαμόρφωση της Προσωπικότητας και στη δημιουργία ψυχικών προβλημάτων των μελών της»

Η Ένωση Επιστημόνων Γυναικών Καβάλας και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας «Βασίλης Βασιλικός» σας προσκαλούν στη διάλεξη του Δρ. Δημήτριου

Σκαραγκά, Νευρολόγου – Ψυχιάτρου, Συντονιστή Διευθυντή Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης με θέμα:
«Ο ρόλος της οικογένειας στη διαμόρφωση της Προσωπικότητας και στη δημιουργία ψυχικών προβλημάτων των μελών της»
Με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου του με τίτλο:
«Μίλα!… Γιατί δεν μιλάς;»
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 17 Μαρτίου 2018 και ώρα 7:30 μ.μ. στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Καβάλας.

Λίγα λόγια για τον ομιλητή και συγγραφέα του βιβλίου…

Ο Δρ. Δημήτρης Σκαραγκάς γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου ζει και εργάζεται. Σπούδασε Ιατρική και ειδικεύθηκε στη Νευρολογία και Ψυχιατρική. Είναι διδάκτορας του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Εργάσθηκε με παιδιά με βαριά νοητική υστέρηση, με άτομα εξαρτημένα από ουσίες, με ψυχικά διαταραγμένους παραβάτες και ασχολήθηκε με τις σχέσεις Δικαίου και Ψυχιατρικής και τη διερεύνηση των ψυχικά διαταραγμένων παραβατών. Για πολλά χρόνια εργάσθηκε ως ψυχίατρος σε τμήμα οξέων περιστατικών του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, όπου εργάζεται μέχρι σήμερα με το βαθμό του διευθυντή. Δημοσίευσε εργασίες του σε επιστημονικά περιοδικά και άλλα έντυπα. Εξέδωσε το βιβλίο «Εγκληματίας ψυχασθενής. Ένας επικίνδυνος μύθος» (2002).

Λίγα λόγια για το βιβλίο…

Η επικοινωνία μεταξύ των μελών μιας οικογένειας δεν είναι πάντα δυνατή. Πολλές οικογένειες αντιμετωπίζουν προβλήματα εξαιτίας της δυσλειτουργίας στο επίπεδο της επικοινωνίας μεταξύ των μελών τους. Τα παιδιά αναπτύσσονται μέσα σε ομάδες ισχυρής επιρροής, με κυρίαρχη αυτή της οικογένειας. Το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουν τα νεαρά άτομα επηρεάζει και συμβάλλει άμεσα και ουσιαστικά στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους. Κύριος στόχος κάθε οικογένειας θα έπρεπε να είναι η ελευθερία έκφρασης κάθε μέλους της, καθώς και η κατανόηση και η αποδοχή του άλλου. Η οικογένεια δεν πρέπει να είναι ένα «εργαστήρι» παραγωγής αντιτύπων της κυρίαρχης προσωπικότητας ενός μέλους της. Όταν η επικοινωνία μεταξύ των μελών μιας οικογένειας εξαντλείται στον «αγώνα» των γονιών για την επιβολή των απόψεών τους και της εξουσίας τους, τότε είναι βέβαιο ότι τα παιδιά αυτής της οικογένειας θα καταπιεστούν, θα κακοποιηθούν συναισθηματικά και νοητικά, και θα στερηθούν τη δυνατότητα να διαμορφωθούν μέσα από τις εμπειρίες τους. Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε οικογένειες που οι γονείς θεωρούν τους εαυτούς τους αλάθητους, έχουν πολλές πιθανότητες να εμφανίσουν στο μέλλον ψυχολογικά προβλήματα.