Η Οδύνη των ανέργων και το δικαίωμα στην τεμπελιά Νίκος Παναγιωτόπουλος – Πωλ Λαφάργκ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Παραγωγή ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας

Η οδύνη των ανέργων και το δικαίωμα στην τεμπελιά, σε κείμενο των Νίκου Παναγιωτόπουλου και Πωλ Λαφάργκ ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη για το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου στις 8-9 Ιουνίου, Πειραιώς 260, Κτίριο Ε . Ώρα έναρξης: 23.00

Εφόσον η ποσότητα της δουλειάς που απαιτείται από την κοινωνία είναι αναγκαστικά περιορισμένη από την κατανάλωση και την αφθονία της πρώτης ύλης, γιατί να καταβροχθίσουν μέσα σε έξι μήνες τη δουλειά ολόκληρης της χρονιάς;

Γιατί να μην τη διανείμουν ομοιόμορφα στους δώδεκα μήνες και να υποχρεώσουν κάθε εργάτη να αρκεστεί σε έξι ή πέντε ώρες την ημέρα, για όλο το χρόνο, αντί να παραφουσκώνουν με τις δώδεκα ώρες για έξι μήνες;

Έχοντας την ασφάλεια της καθημερινής μερίδας δουλειάς που τους αναλογεί, οι εργάτες δεν θα ξαναζηλέψουν πια ο ένας τον άλλο, δεν θα κονταροχτυπιούνται πια για να αρπάξουν τη δουλειά από τα χέρια και το ψωμί από το στόμα του άλλου· επομένως, εφόσον δεν θα είναι εξαντλημένοι στο σώμα και την ψυχή, θα αρχίσουν να καλλιεργούν τις αρετές της τεμπελιάς.

Αποκτηνωμένοι από τη διαστροφή τους, οι εργάτες δεν έχουν μπορέσει να κατανοήσουν το γεγονός ότι για να υπάρχει δουλειά για όλους, πρέπει να τη μοιράσουν όπως μοιράζουν το νερό σ’ ένα πλοίο που βρίσκεται σε κίνδυνο.

Οι εκκεντρικές απόψεις του Πωλ Λαφάργκ, γραμματέα και γαμπρού του Μαρξ, έρχονται να συναντήσουν την κραυγή οδύνης των σημερινών ανέργων, όπως αυτή φτάνει στ’ αυτιά μας μέσα από τις συνεντεύξεις που συνέλλεξε ο Νίκος Παναγιωτόπουλος,

Άνθρωποι που συνθλίβονται κάτω απ’ το βάρος της ανέχειας και της αγωνίας για το μέλλον, σύγχρονοι άθλιοι, ολόιδιοι με τους προγόνους τους.

Σ’ αυτή την απροσδόκητη συνάντηση το γιατί των αδικημένων δεν μένει μετέωρο αλλά βρίσκει, κι είναι από τις σπάνιες φορές, κάποια απάντηση. Μια λύση συγκεκριμένη που μπορεί να μην είναι άμεσα, πρακτικά εφαρμόσιμη, αλλά μας πηγαίνει πολύ πέρα από τη συνήθη πολιτική ρητορεία και μας αποκαλύπτει μια εικόνα ολοκληρωμένη κι οπωσδήποτε αληθινή.

Πηγή: ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.