«O έλεγχος και ο τρόπος εκφοράς του λόγου ως ρυθμιστής της σημασίας και του νοήματος» Πέμπτη 19 Ιανουαρίου, 18:00 -20:30 μ.μ

Το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας διοργανώνει σεμινάριο με τίτλο: «O έλεγχος και ο τρόπος εκφοράς του λόγου ως ρυθμιστής της σημασίας και του νοήματος», με εισηγητή τον πολυβραβευμένο σκηνοθέτη του θεάτρου και του κινηματογράφου, ηθοποιό και σεναριογράφο κ. Δήμο Αβδελιώδη.

 
Ο Δήμος Αβδελιώδης θα αναλύσει τη μέθοδό του, επάνω στην απόδοση και την ερμηνεία ενός κειμένου, θεατρικού ή λογοτεχνικού, όταν πρόκειται να παρουσιαστεί δημόσια, με σκοπό να αξιοποιηθεί ως παιδαγωγικό εργαλείο στο πλαίσιο της προσέγγισης πεζών και έμμετρων κειμένων ή της υλοποίησης θεατρικών παραστάσεων.
Όπως επισημαίνει ο ίδιος ο δημιουργός «κάθε τέτοιο κείμενο είναι σαν μια παρτιτούρα, που πρέπει να ερμηνευθεί σωστά για να μπορέσει να αναδείξει τις διακυμάνσεις και την πραγματικότητα των εικόνων, των ιδεών και των αισθημάτων που εμπεριέχονται μέσα του. Η ακρίβεια μιας τέτοιας αισθητικής ερμηνείας αναδεικνύει την πραγματική αξία ενός έργου, ενώ μια παρερμηνεία μπορεί να καταστρέψει τις λογικές συνέχειές του και να παρουσιάσει ένα έργο εντελώς διαφορετικό από τις προθέσεις του ίδιου του δημιουργού του».

 
Οι προσερχόμενοι μπορούν να προτείνουν ένα μικρό απόσπασμα ενός κειμένου (μια στροφή ποιήματος ή μια μικρή παράγραφο πεζογραφήματος) για να αποδοθεί η ερμηνεία με την καθοδήγηση του κ. Αβδελιώδη.

Το σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 19 Ιανουαρίου, και ώρα 18:00 -20:30 μ.μ στο θέατρο ΑΝΤΙΓOΝΗ ΒΑΛΑΚΟΥ

Κείμενα που θα μελετηθούν στο Σεμινάριο
Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, ΟΝΕΙΡΟ ΣΤΟ ΚΥΜΑ
Ήμην πτωχόν βοσκόπουλον εις τα όρη. Δεκαοκτώ ετών, και δεν ήξευρα ακόμη άλφα. Χωρίς να το ηξεύρω, ήμην ευτυχής. Την τελευταίαν φοράν οπού εγεύθην την ευτυχίαν ήτον το θέρος εκείνο του έτους 1872. Ήμην ωραίος έφηβος, κ’ έβλεπα το πρωίμως στρυφνόν, ηλιοκαές πρόσωπον μου να γυαλίζεται εις τα ρυάκια και τας βρύσεις, κ’ εγύμναζα το ευλύγιστον, υψηλόν ανάστημα μου ανά τους βράχους και τα βουνά.
Τον χειμώνα που ήρχισ’ ευθύς κατόπιν μ’ επήρε πλησίον του ο γηραιός πάτερ Σισώης, και μ’ έμαθε γράμματα. Ήτον πρώην διδάσκαλος, και μέχρι τέλους τον προσηγόρευον όλοι εις την κλητικήν “δάσκαλε”. Εις τους χρόνους της Επαναστάσεως ήτον μοναχός και διάκονος. Είτα ηγάπησε μίαν Τουρκοπούλαν, καθώς έλεγαν, την έκλεψεν, από ένα χαρέμι της Σμύρνης, την εβάπτισε και την ενυμφεύθη. Ευθύς μετά την αποκατάστασιν των πραγμάτων, επί Καποδίστρια κυβερνήτου, εδίδασκεν εις διάφορα σχολεία ανά την Ελλάδα, και είχεν ου μικράν φήμην, υπό το όνομα “ο Σωτηράκης ο δάσκαλος”. Αργότερα αφού εξησφάλισε την οικογένειάν του, ενθυμήθη την παλαιάν υποχρέωσιν του, εφόρεσε και πάλιν τα ράσα, ως απλούς μοναχός την φοράν ταύτην, κωλυόμενος να ιερατεύη κ’ εγκατεβίωσεν εν μετανοία, εις το Κοινόβιον του Ευαγγελισμού.

BITZENTZOY ΚΟΡΝΑΡΟΥ – ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
Tου Κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνουν, και του Τροχού, που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνουν·και του Καιρού τα πράματα, που αναπαημό δεν έχουν,
μα στο Kαλό κ’ εις το Kακό περιπατούν και τρέχουν·
και των Αρμάτω’ οι ταραχές, όχθρητες, και τα βάρη, 5
του Έρωτος οι μπόρεσες και τση Φιλιάς η χάρη·
αυτάνα μ’ εκινήσασι τη σήμερον ημέραν,
ν’ αναθιβάλω και να πω τά κάμαν και τά φέραν
σ’ μιά Κόρη κ’ έναν ’γουρο, που μπερδευτήκα’ ομάδι
σε μιά Φιλιάν αμάλαγη, με δίχως ασκημάδι. 10

Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, ΤΟ ΜΥΡΟΛΟΓΙ ΤΗΣ ΦΩΚΙΑΣ
Κάτω από τον κρημνόν, οπού βρέχουν τα κύματα, όπου κατέρχεται το μονοπάτι, το αρχίζον από τον ανεμόμυλον του Μαμογιάννη, οπού αντικρίζει τα Μνημούρια, και δυτικώς, δίπλα εις την χαμηλήν προεξοχήν του γιαλού, την οποίαν τα μαγκόπαιδα του χωρίου, οπού δεν παύουν από πρωίας μέχρις εσπέρας, όλον το θέρος, να κολυμβούν εκεί τριγύρω, ονομάζουν το Κοχύλι —φαίνεται να έχη τοιούτον σχήμα— κατέβαινε το βράδυ βράδυ η γρια-Λούκαινα, μία χαροκαμένη πτωχή γραία, κρατούσα υπό την μασχάλην μίαν αβασταγήν, δια να πλύνη τα μάλλινα σινδόνιά της εις το κύμα το αλμυρόν, είτα να τα ξεγλυκάνη εις την μικράν βρύσιν, το Γλυφονέρι, οπού δακρύζει από τον βράχον του σχιστολίθου, και χύνεται ηρέμα εις τα κύματα. Κατέβαινε σιγά τον κατήφορον, το μονοπάτι, και με ψίθυρον φωνήν έμελπεν εν πένθιμον βαθύ μοιρολόγι, φέρουσα άμα την παλάμην εις το μέτωπόν της, δια να σκεπάση τα όμματα από το θάμβος του ηλίου, οπού εβασίλευεν εις το βουνόν αντικρύ, κι αι ακτίνες του εθώπευον κατέναντί της τον μικρόν περίβολον και τα μνήματα των νεκρών, πάλλευκα, ασβεστωμένα, λάμποντα εις τας τελευταίας τουακτίνας.

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ, Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ
1. Εγώ Διονύσιος Ιερομόναχος, εγκάτοικος στο ξωκλήσι του Αγίου Λύπιου, για να περιγράψω ό,τι στοχάζουμαι λέγω:
2. Ότι εγύριζα από το μοναστήρι του Άγιου Διονυσίου, οπού είχα πάει για να μιλήσω με έναν καλόγερο, για κάτι υπόθεσες ψυχικές. 3. Και ήτανε καλοκαίρι, και ήταν ή ώρα οπού θολώνουνε τα νερά, και είχα φθάσει στα Τρία Πηγάδια, και ήταν εκεί τριγύρου ή γη όλο νερά, γιατί πάνε οι γυναίκες και συχνοβγάνουνε. 4. Εσταμάτησα σε ένα από τα Τρία Πηγάδια, και απιθώνοντας τα χέρια μου στο φιλιατρό του πηγαδιού έσκυψα να ιδώ αν ήτουν πολύ νερό.
5. Και το είδα ως τη μέση γιομάτο και είπα: Δόξα σοι ο Θεός.
6. Γλυκιά η δροσιά που στέρνει για τα σπλάχνα του ανθρώπου το καλοκαίρι, μεγάλα τα έργα του και μεγάλη ή αφχαριστία του άνθρώπου.
7. Και οι δίκαιοι κατά τη θεία Γραφή πόσοι είναι; Και συλλογίζοντας αυτό επαίξανε τα μάτια μου στα χέρια μου οπού ήτανε απιθωμένα στο φιλιατρό.
8. Και θέλοντας να μετρήσω με τα δάχτυλα τους δίκαιους, ασήκωσα από το φιλιατρό το χέρι μου το ζερβί, και κοιτώντας τα δάχτυλα του δεξιού είπα: Τάχα να είναι πολλά;
9. Και αρχίνησα και εσύγκρενα τον αριθμό των δικαίων οπού εγνώριζα με αυτά τα πέντε δάχτυλα, και βρίσκοντας πως ετούτα επερισσεύανε ελιγόστεψα το δάχτυλο το λιανό, κρύβοντας το ανάμεσα στο φιλιατρό και στην απαλάμη μου.

Η συμμετοχή είναι δωρεάν.

Για περισσότερες πληροφορίες και δήλωση συμμετοχής μπορείτε να απευθυνθείτε στα γραφεία του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ (ώρες γραφείου), στα παρακάτω τηλέφωνα: 2510 220876 και 2510 220877.